Ä°LK BÄ°RLER’DEN
GURUR VEREN BAÅžARILAR
Ä°lk 1. Sınıf, "Ä°lk Göz AÄŸrımız”dan 4'ü Okul Birincisi
Yeni açılan okuldaki Ä°lkokul ve Ortaokulun ilk sınıfları, okulun temeli demekti. Bu nedenle 4 yıl boyunca onlara hep “ilk göz aÄŸrımız” dedik. Ä°lk yıl, öÄŸrenci sayısı az olunca bu sınıflar fazlasıyla ilgi de gördüler.
Özellikle 9 kiÅŸiyle baÅŸlayan ilk 1’ler, 1-A’dan 4-A’ya gelinceye kadar, okul deneyimlerimizi geliÅŸtirmek için bana da bulunmaz fırsat yarattı. Sınıflarına girdim, bahçede aralarına karıştım, oyunlarını izledim, Her türlü etkinlikte ve gezilerde yanlarında bulundum ve bir eÄŸitimci olarak kalıcı deneyimler kazandım. Güzel bir rastlantı sonunda ortaya çıkan “ayakkabı baÄŸlama” eÄŸlencesi bile büyük sempati toplayınca eÄŸitsel gözlemler yapıp notlar aldım. (*1) (Bu gözlemlerin sonunda yazdığım “Almira’nın Ayakkabı BaÄŸları” öyküsünü en alttaki linke tıklayarak okuyabilirsiniz.)
Bu ortam bana mesleÄŸimin ilk yıllarındaki duyguları ve o yıllardaki heyecanı yeniden yaÅŸattı. Belki de en çok bu nedenle etkileyici bir deneyim oldu. O dönemde sınıf öÄŸretmeni olan Havana Ökçe’ye, bu fırsatı verdiÄŸi için teÅŸekkür etmiÅŸtim.
“Ä°lk Birler”, sadece okulun ilk 1. sınıfı olmaları nedeniyle öne çıkmadılar; baÅŸarılarıyla, becerileriyle, sevgileri, nazları, kaprisleri ve coÅŸkularıyla da özeldiler.
***
4 Okul BirinciliÄŸi
Ä°lk göz aÄŸrıları ÅŸimdi artık büyüdüler, bu yıl 8. sınıfta LGS’ye girdiler. Bizden sonra gittikleri farklı ortaokullardan ÅŸimdi önemli baÅŸarı haberleri gelince bunları kayda geçmek ve onları kutlamak istedim. Ä°stedim ki bu küçücük hatırlamalar, sadece bizim anılarımız olarak kalmasın; onların kendi hatıra defterlerine de yazılsın.
Bu yazı, bir anı, bir nostalji yazısı gibi görünse de velilere ve öÄŸrencilere karşı duyduÄŸumuz vefa duygusunun ifadesi olarak da düÅŸünülebilir.
8 yıl sonra onları hatırlamanın böyle sembolik bir deÄŸeri de olacak.
Çocukların da kayda geçecek önemli hikayeleri olabiliyor.
İşte 4 Okul Birincisi ve Kısa Hikayeleri
***
TATLI BÄ°R NAZ AÄžACI:
NAZ DEMÄ°REL, Ä°stanbul’a gitti, okulunun 1.’si oldu.
Okula adım attığı günden baÅŸlayarak 4 yıl boyunca yakınımda duran biri vardı: NAZ. Adı gibiydi… Ben ona hep “Naz AÄŸacı” derdim… Her fotoÄŸraf karesinde yanımda o var. FotoÄŸraf çekilirken uzak kalmışsa suratını asar, kaÅŸlarını eÄŸerdi. Tatlı Kıskanç, yanında öteki çocuklara ilgi göstermemden de pek hoÅŸlanmaz;
“Ama sen onları daha çok seviyorsun” bile derdi.
Kendi çocuklarım dahil, albümlerde en çok Naz’la çekilmiÅŸ fotoÄŸraflar olduÄŸunu fark ettim. Åžimdi büyüdü ve uzaklarda ama o benim gözümde hep aynı kalacak.
GittiÄŸi kolejde, Ä°stanbul’da okul birincisi oldu. Beni hiç ÅŸaşırtmayan bu baÅŸarı onun azminin, disiplinli çalışmasının sonucu. Ä°çinde daima dışa vurmayan, kontrollü bir hırsı vardı. Biraz da güçlü bir annenin, Mehtap’ın eseri sayılırdı.
NAZ Demirel, çok yetenekli bir kız. Piyano çalar, resim yapar, halk oyunları ekibinde de oynar. Naz’ın ilk kiÅŸisel resim sergisini birlikte açtık. Sevgili Taylan Polat’la ikisinin piyano konserini deÄŸerli Naime Yıldız öÄŸretmenin programıyla izleme ÅŸansım da oldu.
Naz çekmenin de bu kadar tatlı olabileceÄŸini öÄŸreten sevgili kızım Naz Demirel’e yaÅŸam boyu baÅŸarı ve mutluluk diliyorum.
Ayrıca ilk yıllardaki zor koÅŸullarda Naz için gösterdiÄŸi duyarlık, sabır ve çabalar için deÄŸerli kardeÅŸim, Sevgili Mehtap anneyi de kutluyorum.
Naz DEMÄ°REL albümü
***
BÄ°R SARAYDAN KAÇIP GELMÄ°Åž, GERÇEK BÄ°R SULTAN:
CEYLÄ°N TOPAK
Ceylin’e 1. Sınıfta ilk olarak SULTAN demiÅŸtim, öyle de kaldı. Ona 4 yıl “Sultanım” diye hitap ettim. Çünkü çocuk yaÅŸta bu kadar uyumlu, bu kadar olgun olursanız Sultan olmayı da hak edersiniz.
Hiç unutmam, Cam Piramitteki okullar arası satranç yarışmasında rakibi gelmeyince karşısındaki boÅŸ sandalyeye oturmuÅŸtum. Çekilen fotoÄŸrafta masadaki “7 YaÅŸ Kızlar Masası” yazısını gördüÄŸümüzde hepimiz gülmüÅŸtük. Ceylin’le “aynı kategoride” yarışma ÅŸansı bulan tek yarışmacı olmuÅŸtum.
Ceylin’in, ÖÄŸretmenler Günü anısına dev bir kartona benim resmimi çizmesi de unutmayacağım bir anı olarak kaldı. Onu, çok yakışan halk oyunları ekibinde izlemek de ilk kiÅŸisel resim sergisini açmak da çok deÄŸerliydi. Eda anneyi tanıyınca onun üzerindeki güçlü etki de belli oluyordu. Zaten kızları biraz da anneler yaratırdı.
Bizden sonra gittiÄŸi ortaokulda Ceylin de okulunun birincisi oldu ve baÅŸarı kütüÄŸüne adını yazdırdı.
Her zaman bir Sultan olarak aklımda kalacak olan Ceylin kızımı bütün baÅŸarıları için kutluyorum, yolu açık olsun!
Ceylin TOPAK albümü
***
ADI GÄ°BÄ° DURU, GERÇEK BÄ°R HANIMEFENDÄ°:
DURU DABAÄž
Ä°lk bakışta dikkat çeken özgüvenli duruÅŸ ona çok yakışıyor.
Çalışkan, hırslı ve yaratıcı. Resim yapmaya çok önce baÅŸlamış. Katıldığı bir sergide ödül alan resmi getirip odama asmıştı. Ama daha da önemlisi bir Karadeniz tatilinden dönünce bana bir Devrek bastonu hediye etmek için odama geldiÄŸinde unutamayacağım bir söz söyledi:
“ÖÄŸretmenim, bunu sizin için aldık, büyüyünce kullanırsın!”
DoÄŸrusu sadece baston için deÄŸil, bu akıllıca söz için çok mutlu olmuÅŸtum. Henüz o kadar büyüyemedim ama bir gün büyüyüp Duru kızımın sözünü de tutmak isterim. :)
Duru DabaÄŸ, gerçek bir kitap kurdu. Okula bir miktar kitap getirerek bir kütüphane yapmanın da öncüsü olmak bir kitap kurduna çok yakışmıştı.
Arkasında güçlü bir “teknik direktör” olarak duran anne Seçil’in varlığını da söylemeliyim.
Sevgili Duru da bu yıl kendi ortaokulunun 1.’si oldu ve baÅŸarı kütüÄŸüne adını çaktırırdı. Duru’yu kutluyoruz, ondan da ileride daha büyük baÅŸarı haberleri alacağımıza inanıyorum.
Duru DABAÄž albümü
***
BÄ°R BABANIN Ä°KÄ° PAÅžASI:
Kadir ve Fırat Şimşek de okullarında 1. oldular.
Sınıfa sonradan katılan Sevgili Kadir ÅžimÅŸek’in de gittiÄŸi ortaokulun 1.’si olarak plaketini aldığını öÄŸrendim. Ayrıca lisede okul birinciliÄŸine uzanan aÄŸabey Fırat ÅžimÅŸek’i de ekleyelim.
Baba Mesut ÅžimÅŸek, iki oÄŸlu için gerçek bir kahraman sayılır. Ama onun “PaÅŸa”ları da bu yıl babalarının çabasını ödüllendirdiler. Kadir ve Fırat kardeÅŸleri kutluyor, sonraki okullarda da baÅŸarılar diliyoruz.
Kadir ÅžimÅŸek albümü
***
SON SÖZ
Sadece bu kadar deÄŸil tabi.
Yukarıdakiler sadece bugünün baÅŸarı örnekleri. Bu yazı, iz bırakan bir sınıfın hatıra defteri olsun diye de yazıldı. Ä°çtenlikle biliyor ve görüyorum ki bu çocukların hepsi, asıl yarınların baÅŸarılı bireyleri, gençleri olacak. Hepsine bugün ve o dönemde bizlere yaÅŸattıkları her ÅŸey için teÅŸekkür ediyorum.
Bu vesileyle sınıfın diÄŸer öÄŸrencilerini de anarken, eÄŸitim yolculuklarının ilk adımını birlikte attığımız;
“BaÅŸ belalarım“ Ceren Zorlu ve Azra Ä°lya”ya; talihsiz ÅŸekilde babasını kaybettikten sonra okuldan ayrılmak zorunda kalan Aleyna’ya;
Sınıfın bey efendileri Sarper Söylemez, Taylan Polat, Artur Türkkan, Eren Örs, Umut Koç ve Refik Çirah ile
Sonradan aramıza katılan Esila Korkmaz, Aleyna Mesci, Yudum Defne Ä°nel, Ecenaz Ä°kizoÄŸlu, Eylül Sönmez, Ceylin Laçin, Nadiya Niyaz, Kaan Taha Kaplan, Fevzi Özkan, Yağız Tuna Kavak ve Ezel Bayındır’a baÅŸarılar diliyorum.
“Ä°lk Birler”’in sınıf öÄŸretmeni Havana Ökçe ile onların yetiÅŸmesinde emeÄŸi olan bütün öÄŸretmenlerini, baÅŸarılarına sonradan katkı yapan ortaokulları ve bu güzel çocukların ailelerini kutluyorum.
EÄŸer üzerlerinde az da olsa bir hakkımız varsa helal olsun!