Ä°NSAN NE Ä°LE YAÅžAR
Tolstoy'dan ibretlik bir yaÅŸam dersi...
Ne kadar doymaz bir yaratık olduk...
Tolstoy’un "Ä°nsan Ne Ä°le YaÅŸar" adlı kitabında, çiftçi Pahom’un hazin ve ibretlik öyküsü yer alır. Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır. Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiÄŸini duyunca, daha çok toprak elde etmek için reise gidip talebini iletir. Gerçekten de Reis herkese istediÄŸi kadar toprak veren cömert biridir. Pahom’a:
“Sabah güneÅŸin doÄŸuÅŸundan batışına kadar didebildiÄŸin bütün yerler senin, fakat güneÅŸ batmadan yeniden baÅŸladığın yere dönmen gerekir.” der. “Yoksa bütün hakkını kaybedersin.”
Pahom, güneÅŸin doÄŸuÅŸuyla beraber baÅŸlar yürümeye. Tarlalar, baÄŸlar, bahçeler geçer. Tam geri dönecekken gördüÄŸü sulak bir araziyi es geçemez. Åžu baÄŸ, bu bahçe derken bakar ki güneÅŸin batmasına az kalmış. KoÅŸar, koÅŸar, ama kesilir takâti. Halsiz adımlarla yürümeye devam ederken, Pahom’un burnundan kanlar damlamaya baÅŸlar. Tam baÅŸladığı noktaya yaklaÅŸmışken, bir an yığılır yere ve bir daha kalkamaz…
Reis olanları izlemektedir. Çok kereler ÅŸahit olduÄŸu olay yeniden gerçekleÅŸmiÅŸtir. Adamlarına bir mezar kazdırır. Pahom’u bu mezara gömerler. Reis Pahom’un mezarının başında durur ÅŸöyle der:
“Bir insana iÅŸte bu kadar toprak yeter!”
Mütemadiyen biriktirmek istiyoruz.
YiyemeyeceÄŸimiz kadar erzak, giyemeyeceÄŸimiz kadar kıyafet, kullanamayacağımız kadar eÅŸya, oturamayacağımız kadar ev…
Gözlerimiz midelerimizden, arzularımız ihtiyaçlarımızdan daha büyük!