ÇOCUKLARIN GÜLÜÅžÜ
AlışveriÅŸ merkezinin birinde kasada sıra beklerken iki sıra önümdeki çocuÄŸun parasının, aldığı ÅŸeye yetmediÄŸini duydum.
Kasadaki kız:
“Ä°çlerinden birini seçmek zorundasın" dedi.
Çocuk bir elindeki çikolataya bir de ucuz kolaya baktı, çikolatayı bıraktı, kolayı alıp göÄŸsüne bastırdı.
Çikolatası belki 50 kuruÅŸ bile deÄŸildi. Hiç seslenmedim.
Kasadan geçtim dışarda çocuÄŸu yakaladım.
“Bu kola öyle kuru kuru içilir mi? Gel bir ÅŸeyler alalım yanına” dedim. Tuttum elinden daldık tekrardan alışveriÅŸ merkezine.
“Kucağına doldurabildiÄŸin kadar çikolata alabilirsin dedim.
“Kucağım küçük, koynuma koyuyum mu?” dedi.
“Ä°yi fikir neden olmasın?” dedim.
GördüÄŸü ne varsa aklına düÅŸen, ikiÅŸer tane aldı.
Kasaya gittik. Yürüyen bandın üzerine oturttum. Kasadaki kızdan bandı yürütmesini istedim.
Elinde kola ile bandın sonuna kadar gülerek geldi.
AyaÄŸa kalktı karnını açtı, çikolataları tezgaha düÅŸtü.
Kız güldü, çocuk güldü, dünya güldü!
Neyse hesabı ödedik, poÅŸet alıp ne aldıysak koyduk içine. Dışarı çıkınca bana boynunu geriye atarak baktı.
"Keşke iki tanede bardak olsaydı" dedi.
“Ne yapacaksın kolayı beraber mi içeceÄŸiz?”
“SaÄŸol ben içmem kola. Hadi ÅŸimdi doÄŸru evine” dedim.
“Yok sana deÄŸil.! Her ÅŸeyden iki tane, ama kola bi tane. Kız kardeÅŸim aÄŸlar” dedi.
Bir daha daldık markete. Bir kola daha aldık. Bir daha güldük. Bir daha mutlu olduk...
Çocuk, arkasına bakmadan koÅŸarak eve gitti.
Market kapısının önünde, arkasından bakarken kasadaki kız yanıma geldi.
“Tanımıyorsunuz dimi bu çocuÄŸu?” dedi.
“Yoo…” dedim.
“Neden böyle bir ÅŸey yaptınız o zaman?”
“Çünkü çok zenginim ben” dedim.
“Haa o zaman tamam. Size dokunmaz. Ne iÅŸ yapıyorsunuz?” diye sordu.
“Çocukların gülüÅŸlerini satın alıyorum!” dedim...
PauloCoelho / SÄ°MYACI