ÇOCUKLARIN GÜLÜŞÜ
Alışveriş merkezinin birinde kasada sıra beklerken iki sıra önümdeki çocuğun parasının, aldığı şeye yetmediğini duydum.
Kasadaki kız:
“İçlerinden birini seçmek zorundasın" dedi.
Çocuk bir elindeki çikolataya bir de ucuz kolaya baktı, çikolatayı bıraktı, kolayı alıp göğsüne bastırdı.
Çikolatası belki 50 kuruş bile değildi. Hiç seslenmedim.
Kasadan geçtim dışarda çocuğu yakaladım.
“Bu kola öyle kuru kuru içilir mi? Gel bir şeyler alalım yanına” dedim. Tuttum elinden daldık tekrardan alışveriş merkezine.
“Kucağına doldurabildiğin kadar çikolata alabilirsin dedim.
“Kucağım küçük, koynuma koyuyum mu?” dedi.
“İyi fikir neden olmasın?” dedim.
Gördüğü ne varsa aklına düşen, ikişer tane aldı.
Kasaya gittik. Yürüyen bandın üzerine oturttum. Kasadaki kızdan bandı yürütmesini istedim.
Elinde kola ile bandın sonuna kadar gülerek geldi.
Ayağa kalktı karnını açtı, çikolataları tezgaha düştü.
Kız güldü, çocuk güldü, dünya güldü!
Neyse hesabı ödedik, poşet alıp ne aldıysak koyduk içine. Dışarı çıkınca bana boynunu geriye atarak baktı.
"Keşke iki tanede bardak olsaydı" dedi.
“Ne yapacaksın kolayı beraber mi içeceğiz?”
“Sağol ben içmem kola. Hadi şimdi doğru evine” dedim.
“Yok sana değil.! Her şeyden iki tane, ama kola bi tane. Kız kardeşim ağlar” dedi.
Bir daha daldık markete. Bir kola daha aldık. Bir daha güldük. Bir daha mutlu olduk...
Çocuk, arkasına bakmadan koşarak eve gitti.
Market kapısının önünde, arkasından bakarken kasadaki kız yanıma geldi.
“Tanımıyorsunuz dimi bu çocuğu?” dedi.
“Yoo…” dedim.
“Neden böyle bir şey yaptınız o zaman?”
“Çünkü çok zenginim ben” dedim.
“Haa o zaman tamam. Size dokunmaz. Ne iş yapıyorsunuz?” diye sordu.
“Çocukların gülüşlerini satın alıyorum!” dedim...
PauloCoelho / SİMYACI