BÄ°R ÅžAMAN ÖÄžRETÄ°SÄ° DER KÄ°
Bir Åžaman öÄŸretisi ÅŸöyle der:
DoÄŸada hiçbir ÅŸey kendisi için yaÅŸamaz.
Nehirler kendi suyunu içemez.
AÄŸaçlar kendi meyvelerini yiyemez.
GüneÅŸ kendisi için ısıtmaz.
Ay kendisi için parlamaz.
Çiçekler kendileri için kokmaz.
Toprak kendisi için doÄŸurmaz.
Rüzgar kendisi için esmez.
Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz.
Doğanın anayasasında ilk madde şudur:
“Her ÅŸey birbiri için yaÅŸar.”
Birbiri için yaÅŸamak, doÄŸanın kanunudur.
Eski çaÄŸlardan süregelen bir anlayıştı bu.
BütünlüÄŸü anlatırdı.
Özü iki cümleydi:
“Ben, biz olduÄŸumuz zaman ben olurum.”
“Ben, ben olduÄŸum için sen sensin.”
