AYAKKABISIZ ÇOCUKLAR
Afrika'da fakirlikten yalın ayak gezen, birbirine kardeş kadar bağlı iki arkadaştan birine babası zar zor bir ayakkabı alır. Çocuk öyle sevinir ki!.. Sevinçten dakikalarca ağlar. İlk defa bir ayakkabısı olmuştur hayatta.
Babası da oğlunu sevindirdiği için çok mutludur. Fakat ertesi gün çocuğunun oyun oynamak için sokağa çıktıktan kısa bir zaman sonra nefes nefese koşarak ayakkabılarını eve bırakıp sokağa yine yalın ayak çıktığını görür. Önce, ayakkabıları eskimesin diye böyle davrandığını düşünüp ses çıkarmaz. Fakat her gün oğlunun aynı şeyi yaptığını görünce artık merakına yenilir ve yine bir gün ayakkabılarını eve bırakıp kapıdan çıkacağı sırada:
“Oğlum, neden yalın ayak sokağa çıkıyorsun?” diye sorar.
Çocuk yere bakarak;
"Arkadaşımın ailesinin durumu çok kötü. Ayakkabı alacak durumları yok. Bu yüzden sokağa çıkınca koşa koşa eve gelip, ayakkabılarımı bırakıp öyle gidiyorum yanına." der.
Baba oğlunun omzuna elini koyarak;
"Paran olsa ona da alırdın biliyorum, ama öyle bir imkanımız yok." deyince çocuk gözlerini kaldırır ve babasının yüzüne bakıp şöyle cevap verir:
“Haklısın baba. Ona ayakkabı alacak paramız olmayabilir. Ama o üzülmesin diye ayakkabılarımı ona göstermeyecek bir kalbim var." / Yazar Suat Özge