1960 / 70’LERDE GENÇ OLMAK...
Evet, bugünkü gençlerin sahip olduÄŸu pek çok ÅŸeye sahip deÄŸildik; ne bilgisayarımız vardı, ne de cep telefonumuz. Televizyonumuz siyah beyaz ve tek kanallıydı.
Elektrikler ve sular sık sık kesilirdi, Cumartesi günleri de okula giderdik.
Tüp gaz, Sana yağı , çay, ÅŸeker kuyruklarına girerdik.
Raflarda bin bir türlü yiyecek içecek markaları yoktu.
Lewi’s, Lee, Tomy Hilfigger, Mudo, Adidas, Puma, Nike, Benetton, LC Waikiki, Flo, Deichmann giymezdik.
Mc Donald’s, Pizza Hut, King Burger’de karnımızı doyurmaz, Starbucks’ta kahve içmezdik.
AVM, süpermarket, barkod, bankamatik , kredi kartı, on line, Mp3, Mp4, USB, bonus gibi kavramları bilmezdik.
KonuÅŸurken; “atıyorum, oha, adamsın, iyi ki varsın, sıkıntı yok, bye” gibi uyduruk kaba saba kelimeleri kullanmazdık.
ArkadaÅŸlarımızla selâmlaşırken kafalarımızı tokuÅŸturmazdık.
15 yaşındaki genç kızlara “bayan” tanımadığımız yaÅŸlı beylere “dayı” demezdik. Ne idüÄŸü belirsiz saçma sapan “delikanlılık raconlarına” prim vermezdik.
Saftık ama aptal değildik.
Okullardaki müfredat programları ağırdı ama hakkından gelirdik; üçüncü sınıftayken “Kerrat Cetvelini” ezbere bilirdik.
Okurduk, dünyada olup biten her ÅŸey bizi ilgilendirirdi.
GeleceÄŸe ümitle bakardık, çünkü biz sevginin gücüne inanıyorduk, halâ ona inanıyoruz..
FOTOÄžRAFIN SÄ°YAH BEYAZ OLDUÄžUNA BAKMAYIN
ASLINDA BÄ°ZLER ÇOK DA RENKLÄ° YAÅžARDIK... “
Alıntı
