KIR ÇÄ°ÇEKLERÄ°NDEN DAVETÄ°YE
23 Nisanı Ä°lk Kez Köylülerle Kutlamıştık
Bugün 23 Nisan
NeÅŸe doluyor insan…
ÖÄŸretmen okulunu bitirdiÄŸimde doÄŸduÄŸum köye öÄŸretmen olarak atanmıştım. Burada meslek hayatımda daima iÅŸime yarayacak önemli deneyimler edindim. Hele 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramını yıllar önce ilk kez köylülerle birlikte kutlamak, benim için unutulmaz bir anı olmuÅŸtu.
***
Kır Çiçeklerinden Davetiye
Altı yıl önce mezun olduÄŸum okula 17 yaşımda bir öÄŸretmen olarak dönmek hayatıma çok önemli deÄŸerler kattı. Ä°lk öÄŸretmenlik deneyimlerimi orada edindim. Köydeki çalışma ortamını tanıdıkça kazandığım deneyim, bende daha çok ÅŸeyler yapma isteÄŸi uyandırıyordu. Orada çalıştığım iki yılda en çok çocuklarda bir okuma sevdası uyandırmaya çalıştım.
Ancak köyün sosyal yaÅŸamında yenilikler ve deÄŸiÅŸimler yaratmak da istiyordum. Köylüyü okula çekmek, onları okulda bir araya getirmek ve onlara yeni ÅŸeyler göstermek için bir ÅŸeyler yapmalıydım. Öncelikle okulda bir müsamere hazırlayarak, köylünün ayağını okula alıştırmak istedim.
Ahmetler’de çok yetenekli öÄŸrencilerim vardı. Onlarla birlikte yapacağımız müsamere için bir 23 Nisan Bayramı çok uygundu. Bu amaçla yıl boyunca hazırlık yaptık. Küçük bir tiyatro eseri ya da kısa oyunlar sahneye koyacaktık. Yetenekli “ses sanatçılarımızı” görevlendirdik. O yıllarda baÄŸlama çaldığım için sahnede onlara eÅŸlik edecektim. Åžarkılar, türküler, ÅŸiirler, fıkralar, güldürücü kısa skeçler ve halk oyunlarıyla zengin bir program hazırladık. Köylülerin ilk kez karşılaÅŸacağını bildiÄŸim bu etkinlikler beni çok heyecanlandırıyordu.
Åžimdi hepsi birer yetiÅŸkin olan öÄŸrencilerim, o günkü programa hazırlanmak için çok büyük çaba gösterdiler. 23 Nisan sabahı, önce okulda öÄŸrencilerle resmi bayram töreni yaptık; ÅŸiirlerimizi okuduk, ÅŸarkılarımızı söyledik, 23 Nisan'da niçin bayram yaptığımızı hatırladık. Daha sonra öÄŸrencilerle kırlardan çiçekler topladık. Zaten öÄŸrencilerimin her biri bana bir çiçek gibi görünüyordu ama biz onlarla topladığımız çiçekleri köylülere sunacaktık.
Papatyalar, gelincikler ve adlarını bilmediÄŸim sarı sarı, renk renk çiçekleri kız ve erkek öÄŸrencilerin taşıdığı küçük sepetlere doldurduk. Kırlarımızda ne güzel çiçekler varmış meÄŸer. Belki de inanmayacaksınız; yerel kıyafetlerle süslediÄŸimiz öÄŸrenciler köy içinde bir konvoy oluÅŸturarak evleri dolaÅŸtı. Bütün yaÅŸlıları ziyaret edip onlara çiçekler verdik. Bu çiçekler bir davetiye yerine geçiyordu. Çünkü bu köy turundaki asıl amacımız, öÄŸleden sonra okuldaki müsamereye, eÄŸlence törenine köylüleri getirmekti.
O gün eski okulun büyük sınıfını hazırladık. Katılım umduÄŸumuzdan fazla oldu. Bütün sıra oturakları doldu ve misafirlerin çoÄŸu ayakta kaldı. Herkes kendi çocuklarının neler yapabileceÄŸine tanık oldu. Hep birlikte saz çalıp türküler söyledik, güldük, oynadık, eÄŸlendik. O gün köylülerde gördüÄŸüm mutluluk bütün yorgunluklarımızı almıştı. Herkesin yüzü gülüyordu. Ä°lk defa böyle bir ÅŸenliÄŸe katılmışlardı. Harika bir gündü o 23 Nisan.
Ahmetlerdeki bu ilk 23 Nisan kutlaması, o yıldan sonra her 23 Nisanlarda bana bahardaki bu çiçek ÅŸölenini hatırlatır. Belki de bu nedenle her bahar mutlaka köye gitme özlemi duyarım.
Ä°ÅŸte 1966 yılının 23 Nisanında yapılan bu program, Ahmetler’de köylülerle kutlanan ilk 23 Nisan oldu. Bilmiyorum ama belki de son 23 Nisan olarak kaldı.
O yaz askere gittiÄŸim için Ahmetlerdeki güzel günlerim sona ermiÅŸti. Ama gördüÄŸünüz gibi ben o günleri hala anılarımda yaÅŸatıyorum. Kim bilir belki bir gün yine baÅŸka bir ÅŸenlikte orada hepimiz birlikte yine bir 23 Nisan kutlamasında buluÅŸuruz.
Çocuklar ve çiçekler dünyanın rengini deÄŸiÅŸtirir, hayatın tadını artırır.
Çocukların ve büyüklerin 23 Nisanı Kutlu Olsun!