BİR YOL AYRIMI
Tek başınıza yürüseniz bile
Her zaman önünüze açılan bir yol vardır!
Hayat böyle bir şey; adeta bir yolculuk gibi. Hayat, önünüze birçok farklı yollar çıkarır, işte siz de o yolların sadece birinden yürümek zorunda kalırsınız. Yürüdüğünüz yolun sonunda bir ışık göremezseniz ya bir yerlerde bir yanlışlık vardır ya da yanlış yoldasınız demektir. Bu durumda kendinizi bir yol kavşağında bulursunuz. Dönülmez yolda değilseniz artık önünüze gidilecek başka bir yol açılır ve her durumda yürümeye devam edersiniz.
Sakın şaşırmayın ama kendimi işte böyle bir kavşakta hissediyorum.
Çok beğendiğim bir söz var: “Hiçbir insan nedensiz girmez hayatımıza; ya sınavımızdır, ya cezamızdır ya da hediyemiz.”
Ben genellikle yolumun kesiştiği insanları hediyem olarak görürüm. Nitekim hayatıma giren o kadar değerli dostlarım, yol arkadaşlarım, sevdiklerim oldu ki geriye dönüp baktığımda hayatta kazandığım en değerli hazinenin onlar olduğunu düşünürüm. Çünkü bu dünya, ancak insanlarıyla çok güzel. İnsanlar olmasaydı yaşadığımız yeryüzünün bir anlamı olur muydu?
Elbette hayat, kaşınıza her zaman sizin istediğiniz şeyleri çıkarmıyor. Ama gerçekte yeryüzünde iyiler daima daha çoktur ve her iyi insan hayatımıza daha çok değer katar, yaşamı daha anlamlı kılar. İyi ve kötü, güzel ve çirkin, değerli ya da değersiz gibi yargılar kesinlikle öznel (sübjektif) bir yargıdır. Bu yüzden yolunuza her zaman arzu ettiğiniz insanlar da çıkmayabilir. Olsun, dedik ya hiç olmazsa onlar da size bir şeyler öğretir ve onlardan ders alırsınız.
Bir eğitimcinin hep ders verdiğini düşünmeyin, öğretmen de olsak hepimiz durmadan dersler alırız. Hem yaşam dediğimiz şey aslında daha çok öğrenmelerle sürüp giden bir süreç. Eğitim ve ders sadece okullarda ya da sınırlanmış bir yaş döneminde alınmaz ki. Çağdaş eğitimciler zaten bugünün insanı için “yaşam boyu” öğrenme kavramını öne çıkarıyorlar. Gerçekte farkında olmasak da öğrenme, yaşam boyu devam ediyor. Hele günümüzde öğrenecek o kadar uyaranla karşı karşıyayız ki buna ayak uydurmak bile giderek zorlaşıyor.
Eh işte öğretmen oldun, az çok tanınan bir eğitimcisin; artık daha ne öğreneceksin, denmez. Tersine bir öğrenme sevdalısı için öğrenmenin sonu yok. İyi bir öğretmen miyim bilemem ama şunu biliyorum ki kendimi daima öğreneceği çok şeyleri olan iyi bir öğrenci gibi görüyorum. Demem o ki aslında hepimiz aynı zamanda hayat okulunun bir öğrencisiyiz ve ders almaya devam edeceğiz.
Temel’e idam cezası verilmiş; son isteğin nedir diye sormuşlar. O da “bu bana bir ders olsun” demiş. Gülsek de bazen aldığınız dersin bedeli belki çok ağır olabilir ama her ne olursa olsun hayatta daima öğreneceğimiz çok şey olacak.
Az önce hayatı bir yürüyüşe benzetmiştim. Yani bazen seçmeye bile fırsatınız olmadan önümüze serilen yolları yürümek zorundayız. Herkesin yolu farklı olsa da zorluklarla dolu bu yolculukta bazen bir yol ayrımına gelirsiniz. Bu elinizde de olmayabilir. İşte sözü buraya getirmek istemiştim. Böyle bir yol kavşağındayken sizlere, dostlarıma ilk kez böyle bir yazıyla haber vermek istedim.
Bundan önceki yürüyüşlerde yolumuz kesişen çok güzel insanlar oldu. Geriye baktığımızda hayatın size verebileceği en değerli şeyin hayatınıza dokunan ve hukukunuzu paylaştığınız güzel insanlar olduğunu anlarsınız.
Bütün Antalyalılardan, değerli ana babalardan, sevgili çocuklardan, eğitim camiasından ve değerli meslektaşlarımdan yıllarca destek gördüm. Bizi bir yerlere getiren bu ülkeye borcumuz var. Ayrıca ben de aileme, çocuklarıma, arkadaşlarıma, sevdiklerime ve dostlarıma genel olarak bütün Antalyalılara kendimi daima borçlu hissediyorum. Onlara buradan bir selam göndermek ve şükranlarımı sunmak istiyorum. Buraya geldiysem bu, etrafımı çevreleyen iyi insanların desteğiyle olmuştur. Kusurlarımız olduysa affola! Kim bilir, desteklerine belki yine ihtiyacımız olacaktır.
Şimdi önümüze yeni bir yol açılıyor. Burada yapacağımız tercihlerde yanılsak bile yine de yeni yollardan birini yürümek gerekecek. Yani yaşam devam edecek. Çünkü söylendiği gibi hayat; bisiklete binmek gibidir, devrilmemek için pedal çevirmeye ya da yürümeye devam etmek zorundasınız.
Tek başınıza yürüseniz bile her zaman önünüze açılan bir yol vardır. Oysa ben yalnız değilim. Ççocuklarımla ve yeni yol arkadaşlarımla yürümeye devam edeceğim.
Yeni dönemde de yolumuzun kesişeceği herkese şimdiden çok içten bir "merhaba" demek istedim.
Sevgi ve saygıyla!
Mustafa Koç
