
BÄ°R YOL AYRIMI
Tek başınıza yürüseniz bile
Her zaman önünüze açılan bir yol vardır!
Hayat böyle bir ÅŸey; adeta bir yolculuk gibi. Hayat, önünüze birçok farklı yollar çıkarır, iÅŸte siz de o yolların sadece birinden yürümek zorunda kalırsınız. YürüdüÄŸünüz yolun sonunda bir ışık göremezseniz ya bir yerlerde bir yanlışlık vardır ya da yanlış yoldasınız demektir. Bu durumda kendinizi bir yol kavÅŸağında bulursunuz. Dönülmez yolda deÄŸilseniz artık önünüze gidilecek baÅŸka bir yol açılır ve her durumda yürümeye devam edersiniz.
Sakın ÅŸaşırmayın ama kendimi iÅŸte böyle bir kavÅŸakta hissediyorum.
Çok beÄŸendiÄŸim bir söz var: “Hiçbir insan nedensiz girmez hayatımıza; ya sınavımızdır, ya cezamızdır ya da hediyemiz.”
Ben genellikle yolumun kesiÅŸtiÄŸi insanları hediyem olarak görürüm. Nitekim hayatıma giren o kadar deÄŸerli dostlarım, yol arkadaÅŸlarım, sevdiklerim oldu ki geriye dönüp baktığımda hayatta kazandığım en deÄŸerli hazinenin onlar olduÄŸunu düÅŸünürüm. Çünkü bu dünya, ancak insanlarıyla çok güzel. Ä°nsanlar olmasaydı yaÅŸadığımız yeryüzünün bir anlamı olur muydu?
Elbette hayat, kaşınıza her zaman sizin istediÄŸiniz ÅŸeyleri çıkarmıyor. Ama gerçekte yeryüzünde iyiler daima daha çoktur ve her iyi insan hayatımıza daha çok deÄŸer katar, yaÅŸamı daha anlamlı kılar. Ä°yi ve kötü, güzel ve çirkin, deÄŸerli ya da deÄŸersiz gibi yargılar kesinlikle öznel (sübjektif) bir yargıdır. Bu yüzden yolunuza her zaman arzu ettiÄŸiniz insanlar da çıkmayabilir. Olsun, dedik ya hiç olmazsa onlar da size bir ÅŸeyler öÄŸretir ve onlardan ders alırsınız.
Bir eÄŸitimcinin hep ders verdiÄŸini düÅŸünmeyin, öÄŸretmen de olsak hepimiz durmadan dersler alırız. Hem yaÅŸam dediÄŸimiz ÅŸey aslında daha çok öÄŸrenmelerle sürüp giden bir süreç. EÄŸitim ve ders sadece okullarda ya da sınırlanmış bir yaÅŸ döneminde alınmaz ki. ÇaÄŸdaÅŸ eÄŸitimciler zaten bugünün insanı için “yaÅŸam boyu” öÄŸrenme kavramını öne çıkarıyorlar. Gerçekte farkında olmasak da öÄŸrenme, yaÅŸam boyu devam ediyor. Hele günümüzde öÄŸrenecek o kadar uyaranla karşı karşıyayız ki buna ayak uydurmak bile giderek zorlaşıyor.
Eh iÅŸte öÄŸretmen oldun, az çok tanınan bir eÄŸitimcisin; artık daha ne öÄŸreneceksin, denmez. Tersine bir öÄŸrenme sevdalısı için öÄŸrenmenin sonu yok. Ä°yi bir öÄŸretmen miyim bilemem ama ÅŸunu biliyorum ki kendimi daima öÄŸreneceÄŸi çok ÅŸeyleri olan iyi bir öÄŸrenci gibi görüyorum. Demem o ki aslında hepimiz aynı zamanda hayat okulunun bir öÄŸrencisiyiz ve ders almaya devam edeceÄŸiz.
Temel’e idam cezası verilmiÅŸ; son isteÄŸin nedir diye sormuÅŸlar. O da “bu bana bir ders olsun” demiÅŸ. Gülsek de bazen aldığınız dersin bedeli belki çok ağır olabilir ama her ne olursa olsun hayatta daima öÄŸreneceÄŸimiz çok ÅŸey olacak.
Az önce hayatı bir yürüyüÅŸe benzetmiÅŸtim. Yani bazen seçmeye bile fırsatınız olmadan önümüze serilen yolları yürümek zorundayız. Herkesin yolu farklı olsa da zorluklarla dolu bu yolculukta bazen bir yol ayrımına gelirsiniz. Bu elinizde de olmayabilir. Ä°ÅŸte sözü buraya getirmek istemiÅŸtim. Böyle bir yol kavÅŸağındayken sizlere, dostlarıma ilk kez böyle bir yazıyla haber vermek istedim.
Bundan önceki yürüyüÅŸlerde yolumuz kesiÅŸen çok güzel insanlar oldu. Geriye baktığımızda hayatın size verebileceÄŸi en deÄŸerli ÅŸeyin hayatınıza dokunan ve hukukunuzu paylaÅŸtığınız güzel insanlar olduÄŸunu anlarsınız.
Bütün Antalyalılardan, deÄŸerli ana babalardan, sevgili çocuklardan, eÄŸitim camiasından ve deÄŸerli meslektaÅŸlarımdan yıllarca destek gördüm. Bizi bir yerlere getiren bu ülkeye borcumuz var. Ayrıca ben de aileme, çocuklarıma, arkadaÅŸlarıma, sevdiklerime ve dostlarıma genel olarak bütün Antalyalılara kendimi daima borçlu hissediyorum. Onlara buradan bir selam göndermek ve ÅŸükranlarımı sunmak istiyorum. Buraya geldiysem bu, etrafımı çevreleyen iyi insanların desteÄŸiyle olmuÅŸtur. Kusurlarımız olduysa affola! Kim bilir, desteklerine belki yine ihtiyacımız olacaktır.
Åžimdi önümüze yeni bir yol açılıyor. Burada yapacağımız tercihlerde yanılsak bile yine de yeni yollardan birini yürümek gerekecek. Yani yaÅŸam devam edecek. Çünkü söylendiÄŸi gibi hayat; bisiklete binmek gibidir, devrilmemek için pedal çevirmeye ya da yürümeye devam etmek zorundasınız.
Tek başınıza yürüseniz bile her zaman önünüze açılan bir yol vardır. Oysa ben yalnız deÄŸilim. Ççocuklarımla ve yeni yol arkadaÅŸlarımla yürümeye devam edeceÄŸim.
Yeni dönemde de yolumuzun kesiÅŸeceÄŸi herkese ÅŸimdiden çok içten bir "merhaba" demek istedim.
Sevgi ve saygıyla!
Mustafa Koç